مادر بودن را مشق مي كنم

كيامهر تقريبا يه هفته است كه با سرعت سينه خير ميره و اغلب از زير ميزناهارخوري يا مبل سر در مياره .از وقتي سينه خيز ميره از شدت بغلي بودنش يه كوچولو كم شده،اما آب دهنش به شدت سرازير و براي دندون اش خيلي كلافه است و بد قلقي مي كنه.جالب كه به كامران خيلي خيلي علاقه مند و وقتي از سر كار مياد تا بغل اش نكنه گريه مي كنه و آروم نمي گيره... و اما گل قشنگم كامليا كه روز به روز شيرين زبون تَر و عاقل تَر ميشه و البته يه روزهايي در حد ديوونه شدن اذيتم مي كنه...مدتي كوتاه كه به شدت به نقاشي علاقه مند شده و همش در حال نقاشي كشيدن.كلاس موسيقي شون هم به جاهايي خوبي رسيده.با كيامهر رابطه خوبي داره.والبته سر به سرش مي ذاره.

روياي من اينكه كه طراح لباس بشم و برند خودم رو داشته باشم...لباس هاي اسلامي و پوشيده با الهام از طرح هاي سنتي و طبيعت

بالاخره من رو آوردن بخش.و ساعت ملاقات نزديك بود...لحظه ورود كامليا و اينكه با ديدن من تو اون لباس و اون وضع اصلا براش عجيب نبود.چون يك ماه پيش وقتي مامان دوستش زايمان كرده بود رفته بوديم ملاقات و با اين پروسه آشنا بود.فقط مي پرسيد كيامهر كو...كيامهر رو كه ديد اومد پيش من.پرسيد مامان ديگه ني ني تو شكم ات نداري؟ديگه كيامهر توش غرغر نمي كنه. روز زايمان،پارت سوم

ﺗﻮ ﭼﺸﺎم اﺷﻜﻲ ﻧﻤﻮﻧﺪه ﺗﻮ دﻟـﻢ ﺣـﺮﻓـﻲ ﻧﺪارم دﻳﮕﻪ وﻗـﺖ رﻓﺘﻨﻪ ﺳﻔﺮ دور و درازه اﻧـﺘـﻈﺎر روز ﺑـﺮﻓـﻲ ﺗﻮ دﻟﻢ داغ زده ﺳﺮﻣﺎ اﻧـﺘـﻈﺎر آﻓﺘﺎب ﮔﺮم ﺗﻮ دﻟﻢ ﻳـﺦ زده اﻣﺎ ﺑﺮف و ﺑﻮران ، اﺑﺮ و ﺑﺎرون ﭼـﻴﻜﻪ ﭼـﻴﻜﻪ ﺗﻮی ناودون روز اﺑﺮی، روز ﺳﺮﻣﺎ اﻧـﺘـﻈﺎر روز ﺑـﺮﻓـﻲ ﺗﻮ دﻟﻢ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺪارم ﺑﻠﻜﻪ اﻳﻦ درد ﺳﺮاﺑﻪ ﻧﻤـﻴﺪوﻧـﻢ ﭼـﺮا ﮔﺎﻫﻲ ﻣﺜﻞ اﺷﻜﻬﺎی ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﻪ اﻧـﺘـﻈﺎر روز ﺑـﺮﻓـﻲ ﺗﻮ دﻟﻢ داغ زده ﺳﺮﻣﺎ اﻧـﺘـﻈﺎر آﻓﺘﺎب ﮔﺮم ﺗﻮ دﻟﻢ ﻳـﺦ زده اﻣﺎ ﺑﺮف و ﺑﻮران ، اﺑﺮ و ﺑﺎرون ﭼـﻴﻜﻪ ﭼـﻴﻜﻪ ﺗﻮی ﻧﺎودون روز اﺑﺮی، روز ﺳﺮﻣﺎ اﻧـﺘـﻈﺎر روز ﺑـﺮﻓـﻲ دلم برف مي خواد يكنواختي هواي اينجا گاهي خسته ام مي كنه...

كيامهر دنيا اومد وسوسه خياطي و خياط شدن به سرم افتاد...براي همه مسخره بود،دو تا بچه كوچيك و شهر غريب و ...ولي دل رو زدم به دريا و از اول آذر شروع كردم...و حالا مي تونم بدوزم براي خودم براي كامليا هيچ وقت براي يادگيري دير نيست،و هميشه براي كاري كه دوست دارين وقت هست حتي اگه قرار باشه تا ٣صبح بيدار باشي تا پيراهن مامان ات رو تموم كني تا براش بفرستي ️...

چند تاريخ براي كيامهر تا يادم نرفته شب يلدا تازه آقا تونست وارو بشه (٦ماه و ٦روز) آخر ماه ٦مي تونه بشينه اما ميفته ١١روزگي نافش افتاد اولين پي پي بعد زايمانش آخر شب بود و البته تيكه تيكه اومد (مثل كامليا يه دفعه اَي نبود)

بالاخره ساعت ١٢منو آماده كردن و بودن اتاق عمل.همون خداحافظي سوزناك با همسر و خواهر ...تو اتاق عمل روي ميز ناراحت عمل نشسته بودم و دكترم نيومده بود.از كمر درد داشتم مي مردم ...اصلا نمي تونستم بدون تكيه گاه بشينم .خلاصه دكتر اومد و بي حسي نخاعي تزريق شد.آخيش راحت شدم...كمر دردم رو ديگه حس نمي كردم .اون حس بي دردي خيلي خوب بود..همون كش و قوس ها و همون تكون ها براي بيرون آوردن كيامهرم...برام تكرار لحظات فارغ شدن كامليا بود و صداي گريه و سريع آوردن ات روي سينه من ....عزيز دلمممممم چقدر كوچيكي تو آخه عزيزم. و گريه و اشك مي ديدم كه ماما با چه احساس مسئوليتي در حال جمع كردن خون بند ناف... تو همون اتاق احيا كيف كيامهر رو باز كردن براي اينكه لباس ...